بررسی رابطه نرخ ارز و قیمت نفت بر صادرات فولاد ایران به چین با تاکید بر تحریم‌ها: رویکرد موجک و گارچ چند متغیره
نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری اقتصاد بین الملل، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
2 استاد گروه اقتصاد، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
3 دانشیار گروه اقتصاد، دانشگاه شهید چمران اهواز، ایران
چکیده
با توجه به پتانسیل کشور در تولید و صادرات فولاد، توجه به صادرات آن در کاهش وابستگی به درآمدهای نفتی مفید است. از این‌رو، هدف این مقاله بررسی رابطه نرخ ارز و قیمت نفت بر صادرات فولاد ایران به چین در بازه زمانی1387:11 تا 1398:12 با استفاده از رویکرد موجک و گارچ چند متغیره است. نتایج مدل موجک نشان داد، افزایش تحریم‌ها در ابتدای دهه 1390 و تشدید آنها طی سال‌های 1397 و 1398، موجب تشدید تاثیر نرخ ارز بر صادرات فولاد ایران به چین شده است. همچنین، طی دوره زمانی 1392 تا 1394 با طولانی شدن روند مذاکرات و تغییرات قیمت جهانی نفت همبستگی بین قیمت جهانی نفت و صادرات فولاد ایران به چین در بلندمدت تشدید شده است. نتایج گارچ چند متغیره نشان می-دهد که همبستگی بین نرخ ارز حقیقی و صادرات فولاد ایران به چین در بیشتر دوران منفی بوده است و همچنین همبستگی بین نرخ ارز حقیقی و قیمت نفت در بیشتر دوره مورد بررسی مثبت بوده است. بنابراین
می توان گفت فولاد از جمله کالاهای صادراتی ایران است که با افزایش قیمت نفت و افزایش درآمدهای نفتی موجب افزایش درآمدهای صادرات غیر نفتی ایران می‌شود.
می توان گفت فولاد از جمله کالاهای صادراتی ایران است که با افزایش قیمت نفت و افزایش درآمدهای نفتی موجب افزایش درآمدهای صادرات غیر نفتی ایران می‌شود.
کلیدواژه‌ها
موضوعات
[1] K. Munir, Z. Javed: J. Bus. Stud. Q., 7 (2018): 225.
[2] O. Raveh, A. Reshef: J. Dev. Econ., 118 (2016): 183.
[3] F. Al-Marhubi: Appl. Econ. Lett., 9 (2000): 559.
[4] M. F. Arip, L. S. Yee, B. Abdul Karim: MPRA., (2010).
[5] D. Salvatore: International Economics (International Finance), Ninth Edition, Ney Publications, (2007), 1.
[6] M. Bahmani-Oskooee, A. Usman, S. Ullah: Eurasian Econ. Rev., 10 (2020): 163.
[7] K. Grier, A. Smallwood: JMCB., 39 (2007): 965.
[8] N. E. Todshki, A. Ranjbaraki: Procedia Econ. Financ., 36 (2016): 390.
[9] H. Umaru, A.A. Niyi, N.O. Davies: IJAAFMR., 8 (2018): 131.
[10] A. D. Smallwood: Econ. Model., 82 (2019): 332.
[11] M. Auboin, M. Ruta: World Trade Rev., 12 (2013): 577.
[12] S. M. Juhro, D. H. B. Phan: BMEB., 21 (2018): 1.
[13] P. B. Clark, N. Tamirisa, S. J. Wei, A Sadikov, L. Zeng: IMF., 235 (2019).
[14] M. McKenzie: J. Econ. Surv., 13 (1999): 71.
[15] G. P. De: IMF Staff Pap., 35 (1988): 63.
[16] W. Ethier: Am Econ Rev., 63 (1973): 494.
[17] P. B. Clark: West. J. Agric. Econ., 11 (1973): 302.
[18] G. Franke: J Int Money Finance., 10 (1991): 292.
[19] J. M. Viaene, C. de Vries: Eur. Econ. Rev., 36 (1992): 1311.
[20] P. Sercu, C. Vanhulle: J Bank Financ., 16 (1992): 155.
[21] J. G. Thursby, M. C. Thursby: Rev Econ Stat., 69 (1987): 488.
[22] M. W. Klein: J Int Money Finance., 9 (1990): 299.
[23] J. A. Frankel, S. J. Wei: IMF., 4335 (1993): 111.
[24] K. Kroner, W. Lastrapes: J Int Money Finance., 12 (1993): 298.
[25] P. Bacchetta, E. van Wincoop: Am Econ Rev., 90 (2000): 1093.
[26] K. Grier, A. Smallwood: J Money Credit Bank., 39 (2007): 965.
[27] S. Tenreyro: J. Dev. Econ., 82 (2007): 485.
[28] D. Bredin, J. Cotter: Econ. Inq., 46 (2008): 540.
[29] W. Fang, Y. Lai, S. Miller: J Int Money Finance., 28 (2009): 215.
[30] S. Rahman, A. Serletis: J. Macroecon., 31 (2009): 500.
[31] C. F. Baum, M Caglayan: J Int Money Finance., 29 (2010): 79.
[32] S. A. Hassan, K. Zaman: Econ. Model., 29 (2012): 2125.
[33] K. Grier, A. Smallwood: J Int Money Finance., 37 (2013): 282.
[34] J. Bouoiyour, R. Selmi: J Int Trade Econ Dev., 24 (2015): 201.
[35] L. Kilian., A. Rebucci: J. Int. Econ., 77 (2007): 181.
[36] H. Mashhadi Mohammadi, A. Shakeri, M. Mahmoudzadeh: Quarterly Journal of Financial Economics., 8 (2014): 15.
[37] S. Moshiri, k. Pakizeh, M. Dabirian, A. Jafari: Iranian Journal of Economic Research, 14 (2010): 74.
[38] R. Engle: J. Bus. Econ. Stat., 20 (2002): 339.
[39] Y. K. Tse, A. K. C. Tsui: J. Bus. Econ. Stat., 20 (2002): 351.
[40] Z. Afshari, M. Siavoshi Zangiani: J. Econ. Dev. Pol, 7(2019), 9-33.
)